Blog 

06.07.2025

Reiki 1 inwijdingsweekend…wat was het weer een avontuur

Dit weekend heb ik weer een groepje lieve mensen mogen inwijden in Reiki 1.
Elke keer is het weer heel mooi en bijzonder om te mogen doen.

Als trainer ga ik zelf ook elke keer weer door een proces. En dat was deze keer niet anders.
Tijdens de eerste dag dacht ik bij mezelf: “ik heb op de website en op de socials staan dat Reiki ondersteunt in je proces richting zelfrealisatie, de verbinding met jezelf, je helpt je energiebalans te herstellen…..Maar, léér ik de mensen dat nou eigenlijk ook echt?
Waar ik namelijk niet van houd is dat dingen blijven zweven of dat je niet “practicet” wat je “preachet”.

Gaandeweg werd me duidelijk dat de manier waarop mensen dit leren, ontstaat in het moment. Mensen vertellen dingen, vragen worden gesteld, wijsheid wordt gedeeld en de antwoorden volgen als vanzelf.

En dat geldt natuurlijk ook voor mij.
Dit keer was een van de deelnemers een mevrouw die járen geleden al geïnitieerd is in Reiki 1, 2 en 3a en werkzaam is als energetisch en spiritueel therapeut. Tja, dan is er toch even een perfectionist in mij die van zich laat horen en me richting onzekerheid dreigt te duwen. Kan ik haar wel iets leren? En wat als het niet overeenkomt met hoe zij het heeft geleerd? Gaat het me lukken om óók ruimte te laten voor haar deskundigheid? Én om daarbij vooral in mijn eigen wijsheid te blijven staan en te delen waarvan ik geloof dat het gedeeld mag worden?
Gelukkig weet ik inmiddels beter: ze meldt zich niet voor niks aan en ik heb meer dan genoeg wijsheid én deskundigheid in me om ook voor haar een inspirerende cursus aan te bieden.
De mooiste manier waarop dit duidelijk werd, was toen ik iets wilde uitleggen over de chakra’s. Tja, wat kan ik deze lieve dame dáár nog over leren? Ik vraag haar aan te vullen en neig ernaar me te verontschuldigen…”we houden het bij de basis”. En dan komt het inzicht… laat ik nou nèt de Human Teacher opleiding afgerond hebben en opgeleid zijn in de psychologie van de chakra’s… en ja hoor, hier ontmoeten we elkaar in een aanvulling. Dit is nieuw voor haar en de kennis raakt💚 We worden er allebei blij van, samen met de anderen.

En dit is wat ik het allerliefste doe: inspireren en kennis overbrengen. En niet alleen kennis…vooral wijsheid. Het verschil ligt hem er volgens mij vooral in of je het enkel vanuit boeken en cursussen haalt (kennis), of dat je het ook écht lééft. Dat laatste is voor mij wijsheid, en dat is waar ik voor pleit, wat ik leef en wat ik wil brengen. Mensen helpen om weer in verbinding te komen met zichzelf.

En zo geschiedde.
De basisprincipes van Reiki zijn geleerd, er is heel wat geoefend. En daarnaast was er zóveel meer dan dat. Inzichten, inspiratie via allerlei zijweggetjes, harten die geraakt werden en in hun enthousiasme vroegen om meer, meer, meer.

En ook voor mij gebeurde er iets interessants.
Na het eerste deel van de cursus, ging ik gisteravond het bos in. Opladen, ontladen, de natuur opsnuiven. Even weer helemaal bij mezelf komen.
Na een uurtje of twee kom ik terug bij de auto, ik draai de sleutel om en…niks. De accu platter dan plat.
Een lieve medewerkster bij het boscafé waar ik had geparkeerd had geen startkabels, maar ze kon haar ouders wel even bellen. Die woonden in de buurt en hadden haar immers ook al vaker opgepikt. Ik vond het wat ver gaan om op haar lieve aanbod in te gaan en besloot verder te kijken.
En daar komt een stel aangelopen met twee maxi cosies in de hand, in ieder een kindje van een week of 9.
Ik vraag of ze misschien startkabels hebben (in de veronderstelling dat het dan binnen 5 minuutjes gepiept is). En superlief helpen ze me. Alleen, de auto wil maar niet starten. En de tijd tikt verder. “Je moet blijkbaar 5 minuten wachten na het aansluiten van de kabels” weet google ons te vertellen – niks.
Een baby’tje begint te huilen en ik begin me wat ongemakkelijk en schuldig te voelen; het laatste wat ik wil is deze lieverds tot last zijn… Maar ze verzekeren me dat het oké is; een klein avontuurtje buiten melk en luiers vinden ze prima.

We raken aan de praat. En ondertussen blijft de accu zo plat als een dubbeltje. Ik bel mijn broertje die automonteur is. Hij heeft zelf een baby’tje op de arm en denkt telefonisch even mee. “Je hebt kleine pooltjes op je accu, dus goed vastzetten en wat bewegen met de kabels”. De lampjes branden vervolgens een beetje feller, maar in de auto is geen geluid of beweging te krijgen.
45 minuten later beslissen we: niks aan te doen; het is zoals het is.

Het lieve stel biedt aan om me ergens af te zetten. Ze moeten zelf richting Eindhoven, maar rijden me terug naar Nederweert. Papa tussen de twee maxi cosies achterin. Ik geniet van het gesprek dat ontstaat en van hun liefdevolle gebaar om een wildvreemde zó te helpen.

Het leert me om te ontvangen. Het voelt fijn en geeft me een heel dankbaar gevoel. Wat een schatten, deze twee.
Daarnaast was het best frappant dat ik de hele dag bezig ben geweest met mensen leren wat energie(werk) is en boem…daar gaat de accu leeg.

Als ik er over nadenk niet heel gek, want ik ben ook wel echt toe aan vakantie; even minder ballen. En ook weer even voelen wat écht belangrijk is; opnieuw koers bepalen. Een proces dat op het moment weer volop speelt. En blijkbaar luister ik de laatste tijd niet genoeg naar mezelf en mogen de lessen dus even wat duidelijker worden: een auto waarvan de versnellingsbak kuren heeft – en Dana rijdt gewoon door. De accu die het letterlijk begeeft en Dana die iedereen maar vrolijk meeneemt in de wereld van verbinding en energie. Ironisch he.

Hoe zit het met de verbinding met mezelf?
En, rij ik nog wel in de juiste versnelling door mijn leven?
Klopt de koers nog wel helemaal?
En, hoe is het eigenlijk met mijn eigen energiebalans gesteld?
Je raad het al: tijd voor bezinning en terug naar mezelf.

En hier krijg ik antwoord op de vraag die ik me gisteren aan het begin van de dag stelde: dit is nou precies hoe Reiki je kan ondersteunen. Naast een mooie healing methode, helpt het je om beter te leren horen, zien en voelen wat het leven je te vertellen heeft.

Wat een weekend… bijzondere ontmoetingen met prachtige mensen, liefde, ontvangen, inzichten, verbinding, delen, kennis, (eigen-)wijsheid…

We kunnen weer vooruit 😊
En ik zeg: Dankjewel🙏